DUIVEN - Bij het onder controle brengen van een hond in februari van dit jaar is door de leden van een arrestatieteam van de politie geen buitensporig of onnodig geweld gebruikt. Dat zijn de uitkomsten van een intern onderzoek en onderzoek door de zogenoemde Commissie Geweldsaanwending.

In de nacht van 8 op 9 februari van dit jaar zijn meerdere politie-eenheden naar een woning in Duiven gestuurd. Daar bevond zich waarschijnlijk een verdachte die eerder die nacht met een vuurwapen personen had bedreigd. Vanwege de mogelijke aanwezigheid van een vuurwapen, is ook een arrestatieteam opgeroepen.

Voor de aankomst van het arrestatieteam kwamen uit de bewuste woning onverwacht twee mensen met honden, waaronder een staffordshire terriër. Beide personen zijn door de politie verzocht om in een politievoertuig plaats te nemen, waarbij de staffordshire terriër zich agressief gedroeg. Aan agenten die de hond wilden overnemen, vertelde één van de personen dat het dier niet door anderen te benaderen was. Daarop bond deze persoon de hond zelf vast aan een boom. De hond was kort aangelijnd met een metalen slipketting rond de hals en daaraan een lange uitloopriem met een rem.

Aanval
Op het moment dat het arrestatieteam bezig was de actie in de woning af te ronden, wist de hond uit te vallen naar een passerende politieagent die op een veilig geachte afstand langs het dier liep. Een lid van het arrestatieteam zag de aanval van de hond en dacht dat het dier was losgebroken. Daarop kwam hij zijn collega te hulp en gebruikte hij zijn taser om het gevaar af te wenden. Ook een toegesnelde hondengeleider van het arrestatieteam gebruikte zijn taser.

De leden van het arrestatieteam wilden het dier muilkorven om de dreiging definitief af te wenden. Ze besloten het dier te taseren en daarna met een schild tegen de grond te drukken, om het vervolgens te kunnen muilkorven. Omdat de hond zich op enig moment wist los te wrikken en een lid van het arrestatieteam beet, werd het dier opnieuw getaserd. Daarna is het dier weer met het schild tegen de grond gedrukt en kon de muilkorf worden aangebracht.

Pas toen de hond gemuilkorfd was, bleek dat de politiemensen ten onrechte in de veronderstelling waren dat het dier was losgebroken. De rem van de uitloopriem was door onbekende oorzaak losgegaan, waardoor het dier veel meer bewegingsvrijheid kreeg en naar de langslopende politieman kon uitvallen. Zij zagen ook dat de riem van de hond slap op de grond lag. In het donker en in de hectiek van het moment hebben de politiemensen niet opgemerkt dat het uiteinde van de riem nog altijd aan de boom vastzat.

Omdat de gemuilkorfde hond zichtbaar medische verzorging nodig had, is hij door de politie naar een dierenarts gebracht. Daar bleek de hond verschillende verwondingen te hebben. Een van de pijltjes waarmee de stroomdraden van de taser in het lichaam worden geschoten, was per ongeluk in een oog van de hond terecht gekomen.

Ook was het gebit van de hond beschadigd. Hoewel hiervoor geen eenduidige verklaring bestaat, is de meest waarschijnlijke dat de hond tijdens spiersamentrekkingen – als gevolg van de taser – hard op zijn eigen metalen ketting heeft gebeten. Een andere mogelijkheid is dat de schade aan het gebit is ontstaan tijdens het verwijderen van de metalen ketting uit de bek van de hond. Een combinatie van spiersamentrekkingen en de metalen ketting in de bek van het dier is mogelijk ook de oorzaak van een kaakbreuk die werd vastgesteld.

Camerabeelden
Na een paar maanden bracht de eigenaresse van de hond camerabeelden naar buiten waarop betrokken politiemensen en de hond te zien zijn. Volgens de eigenaresse tonen de beelden aan dat haar hond ernstig is mishandeld. Voor de politie waren de beelden aanleiding een intern onderzoek te laten verrichten door de afdeling Veiligheid, Integriteit en Klachten (VIK). Ook is de zogenoemde Commissie Geweldsaanwending gevraagd het gebruikte geweld te beoordelen.

De betrokken politiemensen spreken met klem tegen dat zij de hond bewust letsel hebben toegebracht of mishandelden. De beelden bevestigen dat ook. Zij hebben juist geprobeerd het dier dat zeer agressief en sterk is, met zo min mogelijk geweld en letsel onder controle te krijgen. Toen de hond eenmaal onder controle was, brachten zij het dier direct naar een dierenarts.

Uitkomsten onderzoek
De uitkomst van zowel het VIK-onderzoek als het onderzoek door de Commissie Geweldsaanwending is dat de betrokken politiemensen niet verwijtbaar handelden. De hond leek losgebroken. Daarom mochten zij er vanuit gaan dat het dier een reële bedreiging vormde en was het geoorloofd om de dreiging af te wenden en het dier onder controle te brengen.

De conclusies van beide onderzoeken zijn niet alleen gebaseerd op verklaringen van getuigen, maar ook op beelden van het incident. De beelden die door de eigenaresse van de hond openbaar zijn gemaakt, bleken niet volledig. Toen de politie – na meerdere verzoeken – alle beelden kreeg, kon worden vastgesteld dat de verklaringen van politiemensen hierop aansluiten.

Diensthoofd DSI Remmert Heuff, verantwoordelijk voor de arrestatieteams in ons land, is opgelucht over de uitkomsten van het onderzoek. ‘Toen ik de beelden van het incident én van de verwondingen van de hond zag, dacht ik: wat is dáár gebeurd? Nu alle beelden zijn bekeken en de betrokken politiemensen hun verhaal hebben gedaan, is me dat helder. Er is zorgvuldig onderzoek gedaan en daaruit blijkt dat mijn mensen zich professioneel hebben gedragen. Ze moesten handelen.

Beschuldigingen
Heuff hekelt de beschuldigingen die na het incident in de richting van de politie zijn geuit, onder andere op social media. ‘Politiemensen zouden de hond bewust verwondingen hebben toegebracht. Bijvoorbeeld door doelbewust tanden te hebben uitgetrokken. Dat is absurd. Daar is ook geen enkele aanwijzing voor gevonden. Hoewel de hond een ernstig gevaar leek te vormen, hebben de betrokken politiemensen zich voortdurend om zijn welzijn bekommerd. Het is wrang dat zij door sommige mensen zijn weggezet als dierenmishandelaars. Dat zijn ze niet'.

Ondanks de uitkomsten van de twee onderzoeken, zegt Heuff, blijft het triest dat een dier gewond is geraakt. ‘De hond heeft blijvend letsel opgelopen en dat is verdrietig. De leden van het arrestatieteam hebben nooit die intentie gehad. Het incident heeft ook hen niet onberoerd gelaten.’