Onlangs verscheen ‘Slaap lekker, kleine man’ het zesde boek van Carolien Cramer. Een literaire thriller met een zeer beladen onderwerp en dito cover. In deze indringende thriller verdwijnt, op de eerste dag van een nieuw schooljaar in 1964, de zevenjarige Lex als hij na schooltijd alleen naar huis loopt. Er wordt met man en macht naar hem gezocht. Twee dagen later wordt zijn levenloze lichaam in een stadspark aangetroffen. Lex ligt aan de voet van de watermolen op zijn rechterzij; het lijkt alsof hij slaapt. Zijn haar is gekamd. Zijn kleding gloednieuw. Het lijkt of de jongen liefdevol is verzorgd. De politie staat voor een raadsel, zeker wanneer zich, gedurende het onderzoek, een patroon ontwikkelt, als binnen een tijdsbestek van enkele weken er opnieuw twee jongens verdwijnen. Angst houdt de inwoners van Arnhem in zijn greep.


De eerste reacties op ‘Slaap lekker, kleine man’ zijn unaniem lovend en wij stelden Carolien enkele vragen over deze nieuwe thriller en haar vorige boeken.

Wanneer ontstond voor het eerst het idee om een thriller te schrijven over dit onderwerp; de angst van elke ouder?

Dat is denk ik al een jaar of vijf geleden. Toen had ik alleen absoluut nog geen idee hoe het verhaal eruit moest gaan zien, omdat ik op dat moment nog volop bezig was met een ander verhaal.

Maarten, één van de hoofdpersonages in jouw boek, zou in de huidige tijd waarschijnlijk gediagnosticeerd worden als MPS. Dat is echter niet de enig stoornis die hem nu zou worden toegeschreven. Je hebt jaren in de gezondheidszorg gewerkt en weet daar het nodige van. Kan je daar iets meer over vertellen.

Jazeker. Ik denk dat als Maarten in de huidige tijd psychiatrisch onderzocht zou worden er meerdere aandoeningen aan het licht zouden komen. Maarten heeft in zijn kindertijd erge dingen meegemaakt die hij niet goed heeft verwerkt, mede doordat hij de juiste en deskundige begeleiding niet kreeg die hij op dat moment nodig had, met als gevolg dat zijn onverwerkte verleden hem op volwassen leeftijd parten is gaan spelen. Omdat Maarten dingen hoort en ziet die er in werkelijkheid niet zijn, zou hij eveneens last kunnen hebben van een psychose. Daarnaast zou ook PTSS (posttraumatische stress-stoornis) mee kunnen spelen. Dit kan ontstaan als iemand een of meerdere schokkende gebeurtenissen heeft meegemaakt, maar in de tijd waarin Maarten leefde was over PTSS echter nog niets bekend.

Je hebt eerder je zorg uitgesproken over de lange wachttijden in de geestelijke gezondheidszorg, hoop je daar met jouw boek aandacht voor te krijgen?

Dat hoop ik zeker. Met het schrijven van ‘Slaap lekker, kleine man’ heb ik naar mijn idee de verschrikkelijke realiteit van alledag op een bijzondere en aangrijpende manier verwoord in de hoop dat het iets in beweging zet. Vroegtijdig signaleren en diagnosticeren van psychische aandoeningen is van groot belang. Je kunt niet alles voorkomen, maar je kunt er wel alles aan doen om tijdig de juiste zorg en begeleiding te bieden die nodig is. De huidige en nog steeds groeiende wachttijden in GGZ maken dit praktisch onmogelijk.

Heb je, ondanks jouw ruime ervaring in de gezondheidszorg, nog veel research moeten doen voor ‘Slaap lekker, kleine man’?

Ja, ik heb nog best aardig wat research moeten doen, maar dat had meer betrekking op hoe men in de jaren 60 leefde, werkte en woonde en vooral ook hoe men in die tijd omging met hetgeen waarover ik in ‘Slaap lekker, kleine man’ vertel. Een verhaal moet naar mijn idee kloppen. Dingen uitpluizen en onderzoeken zijn daarom vaste onderdelen van mijn schijfproces en van essentieel belang voor mij. Zo ga ik als het enigszins mogelijk is op locatiebezoek, om te zien, te ervaren en te voelen waar een verhaal zich afspeelt.

Wil je iets vertellen over jouw thuissituatie (getrouwd, kinderen etc)

Sinds veertig jaar woon en werk ik met veel plezier in Baarn. Ik ben getrouwd en moeder van vier volwassen kinderen en oma van zes kleinkinderen. In mijn vrije tijd kijk ik graag naar een goede televisieserie of documentaire, lees ik graag een goed boek of trek mijn wandelschoenen aan om kilometers te maken in de natuur. Ik geniet van mijn gezin, van samenzijn en lekker sparren met familie en/of goede vrienden en niet te vergeten, van de kleine, de grote en de mooie dingen van het leven.

Waar en wanneer schrijf je het liefst?

Sinds de kinderen het huis hebben verlaten heb ik boven een kamer waarin ik me terug kan trekken om te schrijven. Best wel een luxe, vind ik. Echt ervoor gaan zitten doe ik het liefst ‘s middags en/of in de vroege avonduren. Maar eigenlijk is schrijven voor mij een continu proces dat gewoon doorgaat ook als ik niet achter de computer zit.

In welke setting krijg je de meeste/beste ideeën voor je boeken?

De ideeën komen meestal onverwachts bovendrijven. Dat gebeurt gewoon spontaan zoals tijdens een wandeling, of in de rij bij de kassa in de supermarkt. En heel soms ook ’s nachts.

Heb je bepaalde rituelen tijdens het schrijven?

Ik heb één ritueel. Ik wissel mijn schrijfactiviteit namelijk regelmatig af met korte wandelmomenten van een kwartier of twintig minuten. Even achter de laptop vandaan stappen en buiten een frisse neus halen zorgt voor ruimte in mijn hoofd.

Wat vind je in het schrijfproces de grootste uitdaging?

De lezer tot op de laatste bladzijde kunnen blijven boeien met wat ik schrijf. Ze iets meegeven dat nog lange tijd na blijft zoemen.

Welke genres lees je zelf graag?

Het liefst lees ik literatuur of een goede historische roman van eigen bodem, maar ook literaire schrijvers uit het buitenland kunnen me boeien. Als het verhaal maar diepgang heeft, mij iets wezenlijks te vertellen heeft. Daarnaast lees ik ter afwisseling graag een psychologische thriller waarin ik word getriggerd om zelf na te denken.

Drie jaar geleden won je de Alice Munro verhalenwedstrijd en vier jaar daarvoor de Spannende Verhalen Wedstrijd van Literaire Thrillers van Ambo|Anthos. Een prachtige erkenning. Wat doet dat met je?

Ja, als ik zo’n bericht hoor, soms na maanden wachten, maakt me dat eerst een beetje stil, omdat ik eigenlijk niet kan geloven dat mijn verhaal gewonnen heeft. Daarna volgt dan de blijheid om de erkenning en dan ben ik ook best trots.

Is er een volgend boek in wording?

Jazeker, de eerste hoofdstukken zijn al geschreven.

Is er iets wat je nog graag zou willen vertellen, wat ik niet heb gevraagd?

Ik hoop dat ‘Slaap lekker, kleine man’ tot nadenken stemt, maar ook uitdaagt om op een andere manier naar een dader te kijken. Milder wellicht en minder oordelend.

Boek bestellen
Benieuwd geworden naar ‘Slaap lekker, kleine man’?
Deze thriller is onder meer te bestellen via https://uitgeverijdoornwater.nl/thrillers/slaap-lekker-kleine-man